وجود انسان به گونه‏اى ضعيف و ناقص آفريده شده است;به‏گونه‏اى است كه بايد خود، ابعاد هستى خود را شكل دهد و به‏ كمك قدرت انديشه و اراده خويش استعدادهاى مختلفش راشكوفا سازد و به كمال لايق خود برسد. بخشى از استعدادها و ابعاد وجود انسان همانا خلقياتى است كه بايد انسان كسب كند.

   اخلاق، استعدادى است كه در وجود انسان نهفته است و براى‏آنكه انسان به كمال لايق خود برسد بايد اين جنبه از وجودش رانيز شكوفا سازد و اين نوع كمال به‏واسطه يك سيستم اخلاقى‏ميسور است.

   يكى از غايات مهم بعثت كه پيامبر اكرم «صلى الله عليه وآله‏» آن را بيان‏فرموده همانا تتميم و تكميل خلقهاى فاضل و صفات اخلاقى‏است (انى بعثت لاتمم مكارم الاخلاق). 

 

   ملكات، خلقيات و اعمال ما صورتى ملكى دارد كه فانى وموقت است و آن همان ظاهر اعمال است كه در اين جهان تحقق‏مى‏يابد. حقيقت و وجهه‏اى ملكوتى دارد كه پس از صدور از ماهرگز فانى نمى‏شود و آن از توابع و لوازم و فرزندان جداناشدنى‏اعمال و رفتار ماست.

   ملكات و خلقيات و اعمال ما از وجهه‏ملكوتى و چهره غيبى باقى است و روزى خواهد رسيد كه ما به‏آنها واصل خواهيم شد و آنها را با همان وجهه و چهره مشاهده‏ خواهيم كرد و زمينه و موجبات نعيم و لذت يا جحيم و عذاب‏ما همين امور خواهند بود. 

 

   علت‏سست‏شدن و تنزل تقيدات اخلاقى در جهان امروز رامى‏توان در سه عامل عمده جويا شد:

1- استفاده از تلقين و تقليد صرف در القاى امور اخلاقى. 

2- عدم وجود توجيه‏منطقى و عقلانى براى اخلاق. 

3- عدم وجود پايه و اساس‏محكم و استوار براى اخلاق كه همان دين مى‏باشد. 

 

 

 

برگرفته شده از: http://www.balagh.net/persian/akhlaq/index.htm

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: